XHEMIL BYTYÇI
DRITE E PERJETSHME
Ali Podrimjes
Kalorës i erërave
I fjalëve
Farkëtar i urtësisë
E përjetshme dritë
E Atdheut.
KU E KE SHTEPINE MOTER
Ku e ke shtëpinë motër
Rrugëve që bredh
Nëna të bart symbyllur ndër duar
T’i tregojë rrugët te tregu...
Ishe gonxhe si një lule
Të këputën të gjithë
Unazën e mishit ta shqyen
Humbe më të çmuarën...
Ishe e pastër, motër
E shkretë u plagose
Veten me çarçaf rëre mbulove.
FIJET E FJALEVE
Fije fjalësh në qëndisje
Në një cep dielli
Fjollë drite e njerëzimit
Për një pikë dashurie.
MBI VARRIN E SAJ
Ende dëgjoj zërin e nënës
Tej
durimit
Me mall në ëndërr e përgjoj
Derisa në kopsht të lulëzojë
Një lule përjetësie
Mbi
varrin e saj
No comments:
Post a Comment