Kur dëgjoj shushurimën - cikël nga libri 2007

XHEMIL BYTYÇI 

KUR AI DEGJON ZERIN

Unë jam i befasuar

As që e ndjej veten fajtor

Populli të mos bëjë grevë shpirtërore

Se kur ai dëgjon zërin e shpresës

Do të arrijë edhe shpëtimin

Sapo të mbisundojë nderi i së vërtetës.

E IMJA NENE

U ringjallën zërat e fëmijërisë

Zërat e shpresës tani dëgjoj

Në t’amblin e nënës u betova

Të zgjuar që më mbajti tërë jetën

E imja nënë

Që më mbolli timen pemë

Dhe e ujiti me lot

Se e ardhmja

Nuk qenka ëndërr

ZGJIMI

Zgjimi arrin

Kur vetvetes i jep guxim

Këngën e popullit kur dëgjon

Mos tradhto shpirtin tënd

Shpalos kujtimet

I mjerë të mos mbetesh

Se jeta është një lumë që rrjedh

E s’di kur shter.

Xhemil Bytyçi

PER TY KOSOVE

Do t’i përtërijnë ditët

Ngrite gotën e lotëve për ato që vijnë

Shkruaji së pari fitoret e Kombit

Ja u shndërrova në pishtar

                    Për ty Kosovë

TI NUK U MPOSHTE POPULLI IM

Gjithnjë me pranga me dallgë të mërzisë

Ndër thika të përçarjes ti klith

Kthetrat e klithjes i mban në kurriz

Gjakun e vet nuk lejon për etje ta thithë.

Nga e kaluara ndër brigjet e varfërise kemi mbetur vetë,

Të na varrosin donin të gjallë në tokën tonë

Sa më parë me klithje, herët a vonë

Të na qëndrojë zëri i vetmi që na ka mbetur

Valviten hijet e mjerimit e të territ

Nga stuhitë e vuajtjes mbi tokën e djegur

Nga stuhitë e vuajtjes e të tmerrit

Por ti nuk u mposhte, populli im.

KENGA E QYQES

Sapo e dëgjoj

Këngën e qyqes

Këlthas:

Nostalgjinë e gjora kujton

Kohë e ardhme

Eshtë e shqipes.

DEGJOJ SHUSHERIMEN

Derisa ishim një degë

Nga dy zemra të thyera

Dëgjohej fyelli

Ditet e vetmisë arritën pastaj

Edhe një herë t’ia themi

Se na urdhëroi qetësia

Derisa ishim

Dëgjohej në shtatë kodra fyelli.

Por ja harruam dhe hijet tona

Mbyllemi tani në vete

Dhe dëgjojmë shushërimën.